Verkfallsbloggið

Ég ætti að hafa allan tímann í heiminum til þess að blogga núna þar sem ég er komin langleiðina með viku tvö í kennaraverkfalli. Það er samt búið að vera alveg nóg að gera hjá mér og tíminn hefur flogið hratt í átt að páskum. Ég er samt ekki frá því að lífið sé aðeins afslappaðra en þegar kennslan er á fullu, líklega vegna þess að ég vinn ekki á kvöldin þegar ég er í verkfalli. Það er lúxus sem ég gæti alveg vanist.

Hvernig hef ég svo varið þessu blessaða kennaraverkfalli? Markmið eitt var að þrífa eldhúsinnréttinguna að innan, henda og endurskipuleggja. Ég veit að ég hljóma eins og móðir mín, en eru það ekki örlög okkar allra? Þetta markmið náðist á tveim dögum með nokkrum aðhlynningarhléum, því að Kristrún krílulína var heima vegna kvefpestar og hita í síðustu viku. Síðan fundaði ég með kærum samstarfskonum um uppfærslu á námsbókum fyrir næsta vetur. Það sem eftir lifir verkfalls mun ég vera á kafi í námsefnisgerð (hef nú þegar lagt töluvert af mörkum) og hugsanlega eiga meira frí í sumar í staðinn. Það fer vanalega drjúgur hluti af sumrinu í þessa vinnu, þannig að fátt er svo með öllu illt.

Á þessari stundu vitum við hins vegar ekkert um það hversu langt verkfallið verður og hvenær nemendum og kennurum tekst að ljúka þessari önn. Ég sem var orðin svo bjartsýn um að það yrði ekkert verkfall! Ég vona að samningar náist sem allra, allra fyrst. Ég hef ekkert kíkt í verkfallsmiðstöðina, enda tíminn á milli 9 og 16 (engin-börn-heima-tíminn) fljótur að líða þegar heimilisstörf, líkamsrækt og námsefnisgerð eru á dagskrá. Að ég tali nú ekki um tíðar ferðir í ísskápinn og heimsóknir á facebook. Ég hitti Ástu ofur og Guðrúnu gáfuðu, verkfallsvinkonur mínar, nánast á hverjum degi (ræktin maður, ræktin) þannig að þörfinni fyrir félagsskap er fullnægt. Mér verður þó oft hugsað til nemenda minna og velti því fyrir mér hvað þeir eru að brasa. Eru þeir ekki örugglega að læra? Leiðist þeim? Hvernig líður útskriftarnemendum? Nemendur Borgó hafa verið duglegir að senda stórvel skrifaða pistla í fjölmiðla til stuðnings kennurum og kann ég þeim bestu þakkir fyrir. Ég ætla að skauta snyrtilega fram hjá dýpri umræðu um launamun og óréttlæti á þessum vettvangi. Mér finnst leitt að til verkfallsins kom, ég vona að málin leysist sem fyrst, en ég bíð þolinmóð eftir því að samninganefndin bjargi málunum...með haug af fyrirliggjandi verkefnum í tölvunni minni. Amen.

Yfir í aðra sálma. Ég talaði um myndavesen í síðasta bloggi og var nánast búin að ákveða að hafa bloggið myndalaust héðan í frá. En í gær hugkvæmdist mér að prófa að nota annan vafra og hviss búmm bang! Málið leyst. Því er ekki úr vegi að kíkja á nokkrar myndir úr albúminu. 

Við höfum ekki verið neitt afskaplega duglega að halda matarboð það sem af er þessu ári, þrátt fyrir fyrirheit um annað, en höfðum það af að bjóða Doktor Ingibjörgu og hennar fjölskyldu heim fyrir nokkrum vikum. Þau buðu okkur reyndar í mat en ég sneri hlutunum við þegar samviskan beit mig í afturendann því að við vorum faktískt í matarboðsskuld við þau. Boðið heppnaðist vel og mér tókst meðal annars að kveikja í puttunum á mér og brjóta í leiðinni forláta disk úr stellinu hans Hjartar. Ég á náttúrlega ekkert stell, enda Rúmfatalagersmanneskja fram í fingurgóma. Hjörtur bauð upp á bjórsmökkun og það dæmdist á Má, eiginmann Ingibjargar, að smakka allan lagerinn. Samt var þetta ekki lager bjór sko.

Eru þetta ekki krúttlegir menn? Hjörtur og Már vita allt upp á hár. Már og Hjörtur eru hvorugir með vörtur. Gat ekki valið á milli rím-myndatexta þannig að ég setti þá báða inn.

Einhvern tíma í fyrndinni, sem sagt fyrir verkfall, tók hún Sigrún mín þátt í sínu fyrsta blakmóti. Henni fannst það "ágætt." Er það ekki betra en "mjög gott"? 

Hér er hún með vinum sínum, blakmeisturunum og HK-ingunum (f.v.) Isabellu, Elsu Lóu, Aðalsteini (Ástusyni) og...sjálfri sér. Já, þarna er hún alveg með sjálfri sér. Ég veit ekki nákvæmlega hvað þau eru að gera þarna, enda var ég ekki viðstödd. Kannski var ég með Kristrúnu í fimleikum? Svei mér þá, ég er svo fljót að gleyma. Blogga oftar, blogga oftar.

En ég man vel að Hjörtur fór til hennar Ameríku einhvern tímann fyrir verkfall (Anno Domini) og fórst það nokkuð vel úr hendi. Helga var honum til halds og trausts og þau skíðuðu, versluðu og sömdu um kaupverð á fiski. Mér skilst að kallinn sé aftur að fara til úgglanda eftir tæpan mánuð, en þá í týpíska "kite" ferð með vinum sínum. Þá verður hann mun lengur í burtu,  alveg fram í maí. Í millitíðinni verð ég samt búin að fara í helgarferð til Osló til að vera viðstödd skírn Kristínar Husby og svo ætlum við líka að vera viku á Akureyri í kringum páskana. Maður veit samt aldrei hvaða strik verkfallið setur í reikninginn. Den tid den sorg. En heyrðu...já...að gamni ætlaði ég að setja inn mynd af því sem við vorum að gera á meðan pabbi gamli vorum í útlöndum. Ég stóð mig eins og hetja í eldhúsinu og galdraði fram bráðholla rétti, en varð þó við heitri ósk unganna um að fara einu sinni á Supersub. Það er náttúrulega besti fjölskyldustaðurinn í bænum. Frábært boltaland og krakkarnir fá að búa til sínar eigin pizzur á kr 590 stykkið! Hér eru Diddú og Kiddú að græja matinn sinn:

Mæli með Supersub á Nýbýlaveginum, sérstaklega þegar það er brjálað haglél úti og ekki séns að viðra börnin. Hamagangur í boltalandinu er ágætis hreyfing!

Núbb...síðasta helgi var ágæt líka. Aðalsteinn Ástuson gisti á föstudagskvöldið og skilaði sér ekki heim fyrr en rétt fyrir kvöldmat á laugardaginn. Veðrið á laugardeginum var alveg ágætt þannig að við kíktum niður í miðbæ í borg óttans. Diddú og Addú fundu þar fáka fráa og bárust á þeim um allan Grandagarð.

Annar staður sem ég verð að mæla með fyrir fjölskyldur um helgar er Sjóminjasafnið og Kaffihúsið Víkin (beint á móti ísbúðinni Valdísi). Þar er til dæmis hægt að fara í ratleik á safninu, fara á hlaðborð fyrir lítinn pening og leika sér á mjög skemmtilegum útiróló skammt frá. Eins og sést berlega er ég farin að selja auglýsingar hérna til þess að eiga í mig og á.

Sigrún átti stórleik í hlutverki bangsamömmu í Dýrunum í Hálsaskógi fyrir ekki svo löngu. Henni fannst svo ótrúlega gaman að æfa leikritið með bekkjarfélögum sínum og það var hrein unun að fylgjast með ferlinu. Hér er Sigrún bangsamamma með ungum aðdáanda eftir sýningu:

 Diddú og Kiddú, alltaf hressar!

Við vorum með stórt matarboð síðasta sunnudagskvöld og gerðum okkur upp það tilefni að Gunni Hjartarbróðir ætti afmæli. Þar var mætt öll fjölskylda Gunna en ekki sjálft afmælisbarnið. Svolítið spes, en kallinn á heima í Kína og getur ekki spanderað tvöföldum mánaðarlaunum í að fljúga heim til Íslands til þess að halda upp á afmælið sitt. Gunni á reyndar afmæli í dag og hér er afmælistertan: 

Til hamingju með afmælið!

 Hér glittir svo í flesta gestina, þ.e. foreldra Hjartar, systkini, maka og afkomendur (mömmumegin):

 Fullt af litlum grísum!

Vegna veisluhalda komst ég ekki á úrslitaathöfn Nótunnar 2014, sem haldin var í Eldborg. Ég mætti hins vegar fyrr um daginn og hlustaði og horfði á Björgu mína spila, ásamt hinum stelpunum í Brasssextett SK (hvað eru mörg s í því?). Það er skemmst frá því að segja að þær unnu sinn flokk og tóku við verðlaunum úr hendi hæstvirts menntamálaráðherra. Ég er auðvitað gífurlega stolt af þessum frábæru tónlistarmönnum og jafnframt þakklát fyrir að barnið mitt fái að vera hluti af þessu metnaðarfulla starfi sem að Skólahljómsveit Kópavogs býður upp á.

Sextettinn sigursæli með Nótuverðlaun 2014. 

Svo er margt jákvætt búið að vera í gangi í Borgó (fyrir verkfall og svo pottþétt eftir verkfall líka). Gettu betur lið skólans komst í úrslit og stóð sig ótrúlega vel gagnvart þrælsterku liði MH. Þýskunemendur skólans rúlluðu upp forkeppni fyrir ólympíuleikana og röðuðu sér í efstu sætin. Glæsilegur árangur.

Að lokum vil ég nota tækifærið og hrósa henni Ástu minni, sem hefur rutt brautina í forvarnarmálum framhaldsskóla. Hún er á góðri leið með að breyta drykkjumenningu ungmenna í framhaldsskólum (Borgarholtsskóli er flaggskipið) og framlengja með því hið góða starf sem unnið hefur verið í forvarnarmálum í grunnskólum. ACTIONS SPEAK LOUDER THAN WORDS er hennar uppáhalds málsháttur. Þjóðarskútan kæmist örugglega aftur á kjölinn ef hún yrði kallinn í brúnni, þ.e. forsætisráðherra landsins. Hugur hennar stefnir víst ekki í þá áttina (ég skil hana vel!). Hér er mynd af henni sem tekin var í morgun í tabata í Kringlunni, ásamt fríðu föruneyti:

Kennarar í verkfalli (Ásta til vinstri, Guðrún til hægri) með ketilbjöllur fremst á mynd. Glöggir kannast kannski við dóttur mína þarna fyrir aftan. Svona er best að byrja daginn (kl. 6:10 á þriðjudags- og fimmtudagsmorgnum í WC, Kringlunni). Enn meiri auglýsingatekjur í kassann!

Bye for now (vá...næstum því búin að gleyma hvernig átti að skrifa þetta, enda búin að vera allt of lengi í verkfalli!).

Zoulroon verkfallna :)